Öykü Diyarında Bir Gün

Sabrının son demlerine geldiğini hisseden Komutan Tarmon, Encad’ın anlattığı hikayeyi kafasında evirip çeviriyordu. Ancak dikkatli bir göz için bu anlatılanlarda boşluklar bulmak zor değildi. Onu konuşturmak için yalnızca 1 saat yetmişti.  Kafasının içinde işin olurunu tartan Tarmon, öğrendiği bu yeni bilgiyle ne yapacağını bilmiyordu. Kendi garnizonunda bir Gümüş Kan vardı. Ve yine onu kendi elleriyle tuzağın içine yollamıştı. Sert ve keskin kaşları öfkeden daha da diken diken olurken kollarındaki damarlar gittikçe daha da geriliyordu. Derhal yola çıkması gerekti. Ama izci ekipten de bir haber yoktu. “Şüphesiz,” diye düşündü; “şüphesiz garnizon casus dolu. Encad’ı yani sahte Allarn’ın sorguya alındığını tuzağın öğrenildiğini çoktan haber almışlardır. Sorun oraya vardığımızda bizi neyin bekleyeceği! Aptal kafam ne diye Temir’i yolladım ki? Hoş yollamasam da bir şekilde onu avlayacaklardı. Buna yelteneceklerine eminim.”  İki elini de başında birleştirip hızla sıkan Tarmon, sanc...